De trap rust op het bestaande betonnen balkon.
Menu
museum
trap
Alsof hij
er altijd
al was
Grote vlakken
Dit trap ontwerp was een grote uitdaging vanwege de vele invloeden er omheen. Het museum met haar expositie. Het type gebruik. De bestaande architectuur. Het moest allemaal in harmonie met elkaar blijven. De bestaande architectuur is dwingend. Dwingend omdat deze ze volledig vertrouwd op minder is meer. Er was de wens om geen herhaling van het bestaande te ontwerpen. Dat was van toen. De trap moest van nu worden. Het moet kloppen alsof hij er altijd al was maar je moet ook kunnen zien dat hij later is toegevoegd.
We zijn gekomen tot een stalen trap die als een bakje op het bestaande betonnen balkon is gelegd. Een los, stalen, element. Qua vorm is er gespeeld met ranke lijnen en volle vlakken. Grote vormen en daarmee een sterke, heldere, compositie. In deze compositie is een waterlijn toegevoegd. De expositie van het museum gaat over de wereld onder water. Lopende op de trap kom je langzaam boven de waterlijn uit. Hetgeen door de perforatie als luchtbellen gesymboliseerd wordt. Een klein gebaar welke de trap een stuk luchtiger maakt. Deze compositie van grote vormen sluit perfect aan bij de bestaande architectuur.
Kwetsbaar
Het museum beheerd een kwetsbare collectie van fossielen en opgezette dieren. Het vroeg om zo min mogelijk werkzaamheden aan de trap in het museum zelf. Om dit te realiseren is de trap volledig afgewerkt in de werkplaats, gespoten en vervolgens met een kraan via de achteringang naar binnen gehesen. Vanaf daar is de trap naar zijn plek gerold om met een op maat gemaakte hijs installatie op zijn plek te hijsen. Dit hele proces is tot op de milimeter ingemeten en voorbereid en zorgde ervoor dat de werkzaamheden binnen het museum in één dag afgerond waren. Dit heeft er ook voor gezorgd dat het museum geen extra sluiting nodig had.
Volle vlakken en ranke lijnen zorgen voor een heldere compositie.
